Home > Films > Meezing Ja Zuster, Nee Zuster

Meezing Ja Zuster, Nee Zuster

Waardering: 4/5

Pitch

Jaren '60. In de Primulastraat staat het Rusthuis van zuster Klivia, een uit Groningen afkomstige verpleegster. Het rusthuis biedt onderdak aan vier bewoners die samen zorgen voor de nodige overlast voor buurman Barend Boordevol, tevens eigenaar van het pand. Hij wil zijn huurders zo snel mogelijk het pand uitzetten - als het moet zelfs via een dwangbevel van de rechtbank.

Meezing Ja Zuster, Nee Zuster

Nederlandse première: 3-10-2002

Nederland, 2002, 110 min,

familiefilm, komedie, musical

bijzonderheden

De bedoeling is om 'gezellig' mee te doen en te zingen tijdens de voorstelling, liefst verkleed als één van rollen. Oefen thuis alvast 'De Twips' zodat je straks geen flater slaat!

We hebben na 25 jaar helaas je hulp nodig!

Dank voor je hulp.

Aanloop

Pieter Kramer begon zijn carrière als theaterregisseur. Hij werd bij een groot publiek bekend als de regisseur én bedenker van 'Theo en Thea'. Hiernaast maakte hij, eveneens met Arjan Ederveen, de bekroonde serie '30 Minuten'. In 1999 verzorgde Kramer de theaterregie van 'Ja Zuster, Nee Zuster' bij het Ro Theater. Zijn eerste speelfilm was "Theo & Thea: De Ontmaskering van het Tenenkaasimperium" (1989).

Recensies van Meezing Ja Zuster, Nee Zuster

Toen allochtonen welkom waren

Kramer is een maker van gestileerde pastiches. Zijn kopieerdrift gaat ver voorbij camp. Met toneelmatige scènes - die doen denken aan Alex van Warmerdam, maar dan uitbundig - neemt Kramer bewust afstand van alles wat realisme suggereert.

Bron: Ronald Ockhuysen in Cinema.nl

Musicaltriomf over rusthuis vol herrie

De epaterende art direction van Vincent de Pater, het inventieve camerawerk van Piotr Kukla en de aanstekelijke choreografie van Suzy Blok plaatsen Ja zuster, nee zuster op het hoogste niveau van de Nederlandse films van dit jaar, ongeveer gelijk met Minoes.

Bron: Hans Beerekamp in NRC Handelsblad

Vier sterren van vijf

'Ja zuster nee zuster' is een feestelijke film, die als camp de valkuil van de nostalgie omzeilt.

Bron: Jos van der Burg in Het Parool