Recensie Redbad

Episch geweld in de polder overtuigt deels

De meest epische film ooit in de Nederlandse filmgeschiedenis komt er bekaaid af in de pers. Terecht, of is het typisch Nederlands gezeur omdat iemand zijn kop boven het maaiveld uitsteekt? BiosAgenda.nl zoekt het uit.

29-6-2018 Door: Paul van de Geijn

Loes Haverkort, de Deense acteur Søren Malling en Gijs Naber in 'Redbad' (c) 2018

Regisseur Roel Reiné en producent Klaas de Jong maakten eerder al het behoorlijk epische Michiel de Ruyter, maar doen er met Redbad nog wel 20 schepjes bovenop. Redbad is een gigantisch spektakelstuk dat je in 2,5 uur nauwelijks laat ademhalen. Dat zou bijna niet te behappen zijn als het acteerwerk ondermaats was, maar de hoofdrolspelers dragen de film met verve. Dat gebeurt in Braveheart-achtige speeches, maar ook in woordeloze scènes, waarin de gezichten alles zeggen.

Hoofdrolspeler Gijs Naber maakt indruk. Je gelooft hem als de aan zichzelf twijfelende koning der Friezen, die voor de bijna onmogelijke opgave staat zijn heidense rijk te beschermen tegen de christelijke Franken. Wie Naber als overjarige student in Aanmodderfakker heeft gezien, zou hem hier bijna niet meer herkennen met zijn ruige haarstrengen, weerbarstige frons en gekwelde blik. Het lijkt net of hij regelrecht uit de vroege middeleeuwen is geteleporteerd.

Gijs Naber heeft een sterke chemie met Loes Haverkort, die Vikingdochter Frea speelt. Dit is ook het geval met Lisa Smit, die als ex Fenne een intens emotionele scène met Naber deelt in de regen op het strand. Andere acteurs in het Friese kamp (vooral Renée Soutendijk als priesteres Idwina, Teun Kuilboer als rivaal en vriend Jurre, en Derek de Lint als de listige oom Eibert) geven eveneens rake, geloofwaardige optredens.

Helaas is de film niet altijd even evenwichtig. Zo komt het Frankische kamp niet zo goed uit de verf. 'Breaking Bad'-ster Jonathan Banks en Tibo Vandenborre (Rundskop) spelen prima als koning Pepijn en Karel Martel, maar hun personages zijn totaal niet interessant, omdat ze als voornaamste karaktertrek 'slecht' hebben. Natuurlijk waren de 'bad guys' in epische films als Lord of the Rings ook vaak op zo'n zwartwitte manier slecht, maar dat is meer een sprookje, terwijl Redbad in veel opzichten juist volwassen en realistisch probeert te zijn op de manier van de tv-serie 'Game of Thrones'.

Een ander probleem is dat Redbad soms te veel wil vertellen. Toegegeven, het is ook een enorm verhaal met veel personages en gebeurtenissen. Maar de film springt soms wel heel erg van de hak op de tak. In de ene scène is Loes Haverkort nog zwanger, in de volgende slingert ze vrolijk langs de kasteelmuren van koning Pepijn omhoog om de zus van Redbad te redden.

Maar al met al is Redbad een vermakelijke film en een aanrader voor iedereen die wil zien hoe een spectaculair heldenepos in de polder eruitziet. Het is een Nederlandse mijlpaal die je bijblijft. Door de prachtige close-ups en imponerende panoramashots ga je ons keurige kikkerlandje, waarvan tegenwoordig iedere vierkante centimeter in cultuur is gebracht, met andere ogen bekijken. Redbad steekt zijn kop ver boven het maaiveld uit en verdient alleen daarvoor al een pluim.