Waardering 4/5

Tales recensie

In het Iraanse mozaïekdrama Tales wordt een ontluisterend beeld van de Iraanse maatschappij geschetst aan de hand van de levens van zeven inwoners van een grote stad.

6-1-2016 Door: Marloes den Hoed

Tales recensie

In zeven korte verhalen maken we in Tales kennis met een dwarsdoorsnede van de Iraanse maatschappij. De sociale normen en de absurdistische bureaucratie waarmee ze te maken krijgen beïnvloedt hen in grote mate. Zo maken we kennis met een jonge vrouw die haar geld als prostituee verdient en daarvoor wordt verguisd. Een moeder op leeftijd probeert haar zoon uit de gevangenis te krijgen samen met een groep mannen. Een analfabete man wil zijn operatie vergoed krijgen op het kantoor van een arrogante ambtenaar, die op zijn beurt weer problemen heeft met zijn minnares. Peyman Moaadi, bekend uit A Separation en About Elly, speelt de verbindende rol van taxichauffeur van wie bijna alle passagiers in de problemen zitten.

Het gevaar van de mozaïekfilm ligt ook wel op de loer: niet alle verhaallijnen zullen voor iedere kijker even aansprekend zijn, en de vorm biedt weinig mogelijkheden om de personages echt goed te leren kennen. Echter, dankzij de het uitstekende acteerwerk en de sterke dialogen leren we de personages en de afwegingen die ze maken goed begrijpen. Wie de vorige films van regisseur Rakhshan Bani Etemad gezien heeft zal de personages herkennen uit haar vorige films, maar ook zonder deze films gezien te hebben is Tales goed te volgen.

Tales is een bijzondere film, in de eerste plaats omdat de film een beeld schetst van het hedendaagse leven in een Iraanse grote stad – een plek waar de inwoners nog altijd beheerst worden door opvattingen over eerbehoud, gezichtsverlies en aanzien. Daarnaast is het voor Iraanse filmmakers allesbehalve gemakkelijk om speelfilms te maken: hoewel de Iraanse filmindustrie bloeit speelt censuur een grote rol en bestaat het gevaar om gearresteerd te worden een verbod opgelegd te krijgen, zoals filmmaker Jafar Panahi is overkomen. Dit maakt Tales niet alleen een intrigerende, maar ook een gelaagde, moedige film. Bani-Etemad maakte uit protest tegen de strenge censuur acht jaar lang geen speelfilms, alleen korte films – dit omdat hiervoor geen licentie vereist is in Iran. Uit deze korte films stelde ze Tales samen. Het is een sterke terugkeer en een zeldzame inkijk in een fascinerende maatschappij.