Pitch van Vive L'Amour
Drie alleenstaande inwoners van Taipei zijn wanhopig op zoek naar liefde en aandacht, of zijn juist afkerig van elke binding. May is makelaar en probeert leegstaande woningen te slijten, Hsiao-kang hij verkoopt plaatsen waar urnen met as worden bijgezet en Ah-jong verkoopt zijn handel op een kleed op straat.
Vive L'Amour
Nederlandse première: 10-1-2019
Taiwan, 1994, 120 min,
trailer en bijzonderheden over Vive L'Amour
Kreeg in 1994 op het filmfestival in Venetië een Gouden Leeuw.
Regisseur Tsai Ming-liang is in Maleisië geboren, maar kwam voor zijn studie theater en film naar Taiwan. De thematiek van zijn films zou gerelateerd kunnen worden aan het feit dat hij geen geboren Taiwanees is.
Regisseur Tsai Ming-liang is in Maleisië geboren, maar kwam voor zijn studie theater en film naar Taiwan. De thematiek van zijn films zou gerelateerd kunnen worden aan het feit dat hij geen geboren Taiwanees is.
Aanloop van Vive L'Amour
Tsai Ming-liang regisseerde eerder ook Rebels of the Neon God (1992). Dit is zijn tweede speelfilm.
Recensies van Vive L'Amour
Vive l'amour
Er zijn weinig films die de eenzaamheid zo meedogenloos weergeven als Vive l'amour. Maar ondanks de zeven minuten durende huilpartij aan het eind verlaat je niet terneergeslagen de zaal. De liefde van de regisseur voor zijn personages voorkomt dat.
Bron: Jan-Willem Swane
BioscoopAgenda van Vive L'Amour
Vive L'Amour in de bioscoop
De bioscoopprogramma's in Nederland lopen van donderdag tot en met woensdag. De programma's van de nieuwe speelweek worden uiterlijk dinsdag bekend gemaakt.
Synopsis distributeur
Tsai Ming-liangs tweede speelfilm is digitaal gerestaureerd; voor zijn portret van drie verloren zielen in Taipei kreeg Tsai de Gouden Leeuw van het filmfestival Venetië.
Gesproken wordt er niet veel in de tweede speelfilm van de Taiwanese regisseur Tsai Ming-liang. Des te meer aandacht is er voor de lichaamstaal van de hoofdrolspelers, de geluiden van de stad en de kleine handelingen: het openklappen van een telefoon, het drinken van een grasgroen drankje. Voor zijn portret van drie verloren zielen in Taipei kreeg Tsai de Gouden Leeuw van het filmfestival Venetië. Twee mannen en een vrouw in een miljoenenstad, op zoek naar liefde, aandacht en seks. Meer synopsis had Tsai Ming-liang niet nodig voor zijn portret van drie Taiwanese lost souls; Ah-jong is straatverkoper van illegale merkartikelen, May de wat oudere makelaarsassistente wier telefoon geen seconde stil staat, en Hsiao-kang een zeer verlegen vertegenwoordiger van urnen. De drie levens raken verweven in een leeg luxe appartement dat binnenkort wordt verkocht.Hunkering is het trefwoord in Vive l’amour, maar het verlangen naar contact wordt zelden ingelost. Hoe van dit lichtelijk deprimerende gegeven minimalistische, boeiende cinema te maken, is Tsai Ming-liang wel toevertrouwd.
Oud-NRC Handelsblad-filmcriticus Hans Beerekamp sprak van ‘een absolute film, die zich radicaal, compromisloos en wreed gedraagt tegenover de toeschouwer.’ Maar dan wel in de stijl van grootheden als Michelangelo Antonioni en Ingmar Bergman. Filmkunst dus. Digitaal gerestaureerde moderne klassieker.
Gesproken wordt er niet veel in de tweede speelfilm van de Taiwanese regisseur Tsai Ming-liang. Des te meer aandacht is er voor de lichaamstaal van de hoofdrolspelers, de geluiden van de stad en de kleine handelingen: het openklappen van een telefoon, het drinken van een grasgroen drankje. Voor zijn portret van drie verloren zielen in Taipei kreeg Tsai de Gouden Leeuw van het filmfestival Venetië. Twee mannen en een vrouw in een miljoenenstad, op zoek naar liefde, aandacht en seks. Meer synopsis had Tsai Ming-liang niet nodig voor zijn portret van drie Taiwanese lost souls; Ah-jong is straatverkoper van illegale merkartikelen, May de wat oudere makelaarsassistente wier telefoon geen seconde stil staat, en Hsiao-kang een zeer verlegen vertegenwoordiger van urnen. De drie levens raken verweven in een leeg luxe appartement dat binnenkort wordt verkocht.Hunkering is het trefwoord in Vive l’amour, maar het verlangen naar contact wordt zelden ingelost. Hoe van dit lichtelijk deprimerende gegeven minimalistische, boeiende cinema te maken, is Tsai Ming-liang wel toevertrouwd.
Oud-NRC Handelsblad-filmcriticus Hans Beerekamp sprak van ‘een absolute film, die zich radicaal, compromisloos en wreed gedraagt tegenover de toeschouwer.’ Maar dan wel in de stijl van grootheden als Michelangelo Antonioni en Ingmar Bergman. Filmkunst dus. Digitaal gerestaureerde moderne klassieker.