compleet & ongebonden sinds 1995
WEEK 15 11-4 t/m 17-4
MENU
Recensies van Titus
Titus
Audiences not overly familiar with Titus Andronicus may be surprised and entertained by a grisly tale that seems as relevant now - Taymor makes a definite allusion to contemporary conflicts in the prologue sequence - and is just as telling a depiction of human weakness and wickedness as it must have been when it was first written over four hundred years ago.
Wraak, deceptie, haat en horror
Ze (Julie Taymor, red.) handhaafde de oorspronkelijke dialogen, maar biedt als tegenwicht voor de zware teksten een visuele hybride die het stuk knap transponeert voor het filmpubliek anno 2000.
De laatste nog niet gefilmde Shakespeare
(...) ondanks al zijn mankementen begrijpt Titus meer van Rome dan een volledig overbodige film als "Gladiator".
Vijf sterren van vijf
De kracht van Taymors rauwe, ruige versie van Titus Andronicus is dat hij consequent is doortrokken van haar visie dat het kwaad in ieder mens schuilt.
Theatrale 'Titus'
Taymor schept haar eigen werkelijkheid, vol anachronismen en symbolen.
Shakespeare / De kunst van het vernielen
Geen filmer waagde zich tot nu toe aan 'Titus'. (...) Komt dat door al die gruweldaden, of is het simpelweg een suf verhaal zonder psychologische zijpaden met louter stuurloos zwalkende personages?
Bron: Arend Evenhuis in Trouw
Romeinse soldaten op motoren
De ongerijmdheden, het postmoderne karakter en de anachronismen geven soms te denken en houden de film vaak op afstand (...)
